شروعی دوباره...
یادی از گذشته.
سلام.
امشب خیلی دلم گرفته با اینکه اوضاع رو به راهه و من طبق برنامه پیش میرم اما هنوز به اغنای کامل و درونی نرسیدم . خدا همچنان دور مینماید و من همچنان منتظر یک حرکت از سوی او هستم . اول شب بود که بغض یک هو گلومو گرفت خیلی به خودم فشار آوردم تا گریه نکنم . آدم وقتی گریه میکنه سبک میشه اما من بعد از گریه چنان سردرد های تشنجی میگیرم که حاضرم با بغض نشکستم بسازم هرچند امشب سیبا اصلا آماده گریه نبود. هرروز شرایط برام سخت تر میشه و هر لحظه سیبا تنگ تر.حتی سیبا هم از من خسته شده و کم کم چهره ی خندانش را میبینم که دیگر لبخند نیست بلکه تکرار یک تمسخر تلخ است. تمسخری که من متنفرانه در انتظارپایان آن هستم . و هر روز در میان خواب های آشفته و اجباری خود که برای فرار از خوابالودگی سیباست روزی را میبینم که فریاد بر می آورم سیبا تورا هم انتهایی بود . سیبا من شکستت دادم . سیبا من از زندان محصور و مخمور و تاریک تو به سوی نور پرواز کردم.سیبا دیگر به این دخمه خواب آلود و سیاه تو باز نمی گردم که اسبی رام و سفید مرا انتظار هدایت دارد.سیبا پس کی مرا رها میکنی به سوی خودم و به سوی آینده ای که ساعت ها برایش برنامه ریزی کردم ماه ها انتظار کشیدم و اکنون سال هاست برایش زحمت میکشم. سیبا تو خوب مرا میشناسی و میدانی که روزی شاید دور شاید نزدیک تو را جسورانه و مغرورانه ترک میکنم .میدانی که پای بندت نیستم میدانی که شبی از همین شب ها بوسه مرگ بر گونه ات مینوازم و در ذهن خودم تورا محکومانه اعدام میکنم پس تا زمان باقیست مرا از خود به بیکران آسمان ها بران تو خوب میدانی وقتی برای همیشه رفتم و از میان ابرها به تو نگریستم تو به سان ذره ای بیش نخواهی بود . سیبا دست از لجاجت کورکورانه بازدار و استقامت و نیروی رفتنم را به من باز پس ده و بدان روزی از همین سال ها لبخند تلخ تورا با شیرینی پرواز و رهایی تلخ تر میکنم من به تاریخ می پیوندم و تو همچنان در کوچه فروزان تنها و تنها بی هیچ انگیزه ای فقط مرا به نظاره خواهی نشست . پر پروازم را به من باز گردان و طلسم ماندگاریم را باطل کن . سیبا آزادم کن تا مردانه پرواز را تجربه کنم.
..